Ode aan opa
“Het levensverhaal van René van Uden. Vele watertjes doorzwommen: letterlijk en figuurlijk.”, zo luidt de titel van de biografie die ik twee jaar geleden schreef voor mijn schrijfopdracht Nederlands. Zeer toepasselijk en uitstekend bedachte titel, ook al zeg ik het zelf. De bescheidenheid heb ik zeker van jou meegekregen, opa. Zo grapte je tijdens ons laatste gesprek nog dat die eigenschap je enige negatieve punt is. Elk bezoekje aan jou ging wel gepaard met zo’n legendarische uitspraak, leuke anekdote of mopje. Van “Toby de rothond”, tot “de crossmol” als metafoor voor de grasrobot. Zelfs op moederdag vond je een manier om ook jezelf een beetje in de bloemetjes te zetten, zo zei je: “moederdag is ook een beetje vaderdag, want zonder vader geen moeder”.
Toen ik mijn opdracht kreeg, wist ik dus wel meteen bij wie ik moest aankloppen. Tijdens ons gesprek werden mijn verwachtingen dan ook volledig ingelost. Het ging over je leven als kind in de oorlog, beroepsmilitair, radioamateur, tv-hersteller en zeiler. Je durfde jezelf al lachend eens te vergelijken met Einstein, maar als je die veelzijdige lijst aan vakmanschap hoort, had je jezelf eigenlijk ook de
da Vinci van jouw tijd kunnen noemen. Nadat je als kind een jaar in Denemarken had gewoond, was je er in geslaagd het Deens onder de knie te hebben. Als specialist elektronica in het Belgisch leger was je verantwoordelijk voor de grootste zenders. En als dat nog niet genoeg is voer je ook nog eens 10 keer mee met de zeilrace tussen Oostende en Helgoland. Daarenboven is dit slechts een greep uit alles wat ik die middag te horen kreeg.
Je was trots op wat je allemaal had gedaan, maar daarnaast was je ook trots op je kinderen en kleinkinderen. Je vertelde me nog dat zij het doel zijn van het leven – en dat ze gelukkig zijn. Wel, opa, dat hebben jij en oma goed gedaan. Ik was na mijn vorige examenperiode ook zeer opgetogen door je reactie op mijn bericht dat ik voor mijn vakken geslaagd was. “Remco, daar ben ik echt blij om”. Je trotsheid uitte zich in een fiere houding en een boeiende vertelstijl. Je leerde me ook om een stevige handdruk te geven en zo gaf je me ook nog één de laatste keer dat ik je zag. Zoals altijd was die zeer stevig, maar voor die laatste keer toch nog net iets meer.
Bedankt voor alle verhalen, opa. Het is een eer je kleinzoon te zijn. Goeie vaart!
Geschreven door Remco

Ter nagedachtenis van René van Uden
pater familias